newsletter-logo
newsletter-close

Braakland 2009

  • previous production
  • next production

Compagnie Dakar heeft een traditie met zomerfestivals en locatieprojecten. Stapspeler Luc Loots wordt gevraagd mee te spelen in Braakland.  Lotte van den Berg regisseert op basis van improvisaties. Lotte heeft bij Theater Stap de voorstelling ergens staat er nu een iglo leeg (2002) gemaakt. Zij vond Luc op basis van zijn persoonlijkheid een geschikt acteur in dit verhaal.

Samen met 8 valide acteurs speelt Luc, op een vergeten stuk aarde dat aan niemand toebehoort, een voorstelling over mensen die op zoek zijn naar grond onder de voeten. Tekstmateriaal van J.M. Coetzee dient als inspiratie. Deze voorstelling werd gespeeld in Alkmaar en op het Boulevardfestival in Den Bosch.

tijdlijn

Cie Dakar vroeg Stapspeler Luc Loots om mee te werken aan deze voorstelling. Na meerdere voorstellingen in Vlaanderen en Nederland ging Luc ook mee naar Italië, Spanje, New York en Brazilië.

credits

Regie : Lotte van den Berg

Vormgeving : Paul Koenen en Martin Mulder

Kostuums : Arlette Muschter

Techniek : Paul de Vrees

Productie : Leonie Zweekhorst

Publiciteit : Lieneke Astro

Grafiek : Devon Ress

Spel : Guido Kleene

Daphne de Winkel

Monika Haasova

Jetse Batelaan

Lobke van Beuzekom

Matthias Maat

Carola Bärtschiger

Luc Loots

Ward Weemhoff

spelers

in de pers

Brabants Dagblad, 10 augustus 2004 2004

Bij het verlaten van de hete pendelbus die naar Braakland voert, komt de gedachte op aan Dantes hel. 'Laat elke hoop varen, gij die hier binnen gaat'. Net voorbij het vuilstort staat in het dorre en gele gras een tribune voor het publiek, gedekt met roestige golfplaten. In de verte fabrieken, op de achtergrond geraas van snelverkeer. Een man zit eenzaam in het gras. Een stuk verder loopt een tweede man met een schep, waarop hij met moeite een kluit aarde met een armtierige loot erin in evenwicht houdt. Nog voor hij het nieuwe leven heeft kunnen planten, stort hij neer. Overal komen ineens anderen nader. Nee, helpen is er niet bij. In de rimboe van Braakland is het ieder voor zich: eten of gegeten worden. Gesproken wordt er niet Braakland. Wat zouden ze moeten zeggen in een wereld waar geen plaats is voor mededogen, liefde of leven. Braakland is een kale beklemmende en aangrijpende voorstelling.