In de beginjaren van deze eeuw heeft de tering de familie Picotti bijna volledig uitgeroeid. De broers Marco en Annibale zijn als laatste nazaten vastbesloten zich door een leven in ascese te berschermen tegen deze familieziekten...
Marco kan echter niet verhinderen dat Annibale gaandeweg de teugels laat vieren en het 'echte' leven instapt door te trouwen. Na het voortijdig overlijden van Annibale zal Marco zijn strijd volhouden tot het bittere einde.
'De opgezette vogel' werd meerdere keren hernomen. De première was in 1996. De voorstelling werd hernomen in '97 en '98. In 2002 en 2003 deden we weer een toernee. In 2005 speelden we nog 1 laatste keer.
'DOV' werd 44 keer opgevoerd en kende een passage in Duitsland, Italië en Nederland. We bereikten 4.245 Pirandello-liefhebbers.
Auteur: Luigi Pirandello
Regie: Marc Bryssinck
Muziek: Flor Verschueren
Licht: Harry Cole
Camera: Lou Demeyere
Montage: Marc Wouters
Fotografie: Yasmine Janssens
Cast:
Luc Loots
Marc Wagemans
Cathérine Springuel
"Het is fantastisch om te zien hoe Luc Loots de man speelt die steeds wanhopiger en ouder wordt. Ook Marc Wagemans en Cathérine Springuel weten ingetogen en vooral eerlijk hun personages te brengen. Bovendien zit in deze bewerking van een verhaal een knappe dramaturgische opbouw en lijn die dit theatergebeuren boeiend maken. Voor de eerste keer bij Stap dialogeren de personages met elkaar. Het resultaat is verbluffend krachtig en ontroerend mooi."
"Vanuit improvisaties rond thema's als angst, eenzaamheid, ouderdom en verbittering ontstond een ontegensprekelijk magische voorstelling. In 'dov' treft niet alleen de intensiteit en de concentratie van de spelers, maar ook de prachtige balans tussen video en theater. Luc Loots speelt subliem de rol van Marco, een angstige, in zichzelf gekeerde man en zoals acteur Marc Wagemans geruisloos van stemming verandert, dat is werkelijk knap. Kleine bewegingen en gezichtsuitdrukkingen maken emoties feilloos herkenbaar. In alle stilte wordt het gevecht van de personages voelbaar. Breekbare of bijtende scènes worden nu eens poëtisch, dan weer onverwacht geestig. Het spel blijft steeds beheerst en gedoseerd. Wat deze acteurs presteren is volstrekt uniek."
