'I believe in reincarnation. I think I had a good life before and I did not appreciate it. So I was sentenced to live this life in hell.'
(Solomon, Pollsmoor Prison, South Africa)
Radomira Dostal en Mieja Hollevoet willen met de acteurs van Stap enkele maanden werken rond 'Roberto Zucco' van Bernard Marie Koltés. Een hard, brutaal en in wezen tragisch stuk, gebaseerd op het ware verhaal van een moordenaar. Een stuk dat daarenboven vol donkere humor zit en vol woorden; woorden als wapens en wapens wanneer er geen plaats meer is voor woorden. Een stuk dat voor mensen die 'Woyzeck' hebben gespeeld niet ver van hun bed zal staan.
Zucco: Ik ben een normale en verstandige jongen, mijnheer. Ik heb niets opvallends. Zou ik u zijn opgevallen als ik niet naast u was komen zitten? Ik heb altijd gedacht: de beste manier om rustig te leven is om zo doorzichtig te zijn als glas... Het is een hele toer, doorzichtig te zijn, het is een vak; het is een oude, heel oude droom om onzichtbaar te zijn. Ik ben geen held. Helden zijn misdadigers. Er is geen held of zijn kleren zijn doordrenkt van bloed, en bloed is het enige ter wereld dat niet onopgemerkt voorbij kan gaan...Niets kan de loop der dingen veranderen, mijnheer. Ik ben als een trein die kalmpjes door een weiland gaat. En niets kan hem laten ontsporen.'
tijdlijn
Begin januari 2004 startten we met 8 voorstellingen in onze eigen zaal te Turnhout. Tot half mei 2004 speelden we 27 reisvoorstellingen in Vlaanderen.
credits
Regie :Radomira Dostal en Mieja Hollevoet Muziek :Mauro Pawlowski Licht :Harry Cole en Margareta W. Andersen Videoprojectie : Cy Leong Affiche :Michel Van Beirendonck Fotografie :Koen Broos
