Na Antigone verder op de ingeslagen weg; van ensemblespel naar individueel acteurswerk, van esthetisering naar harde emotie, van vrijblijvende collage naar iets te vertellen hebben en dat ook doen. Klinkend en botsend.
Een voorstelling waarin de humor en de live-gespeelde tango-muziek centraal staan.
"Ik word apotheker" "kamion rijden"
"soldaat, en alle Duitsen kapot" "zangeres"
"verpleegster" "trouwen en kinnekes kopen".
Onvervulbare verlangens waar je met een grote boog om heen loopt.
Tot je merkt dat je d'r zelf ook mee zit.
Dat je het 'nu' kwijt speelt in verlangen naar later en beter.
Tango vertrekt van het 'nu' en van 'later' maar gaat er in door. Zo wordt de werkelijkheid absurd en het verlangen grotesk, het spel wordt theater.
Een voorstelling over verlangens die doorslaan en wensen die dromen worden. De werkelijkheid wordt absurd en grotesk, maar je herkent ze.
Een begrafenis loopt uit de hand, een verhaal ontspoort, dromen nemen over. Tango's, speciaal voor deze voorstelling gecomponeerd, worden live uitgevoerd.
Regie: Erik Wouters
Concept: Erik Wouters, Marc Bryssinck, Flor Verschueren
Decor: Erik Wouters en Geert Hautekiet
Muziek: Flor Verschueren en Marleen Schampaerts
Licht: Paul Kox
Kostuums: Ann Huybens
Scenografie: Geert Hautekiet
Fotografie: Bert De Deken
Cast:
Liesbeth Bertels
Luc De Jongh
Erik Dekeyser
Martine Derey
Agnes Fleerackers
Kris Hufkens
Luc Neefs
Erna Roefs
Nancy Schellekens
Bert van Elst
Nadine van Miert
Rik van Raak
Kristien Van Roy
Flor Verschueren (klavier)
Marleen Schampaert (klavier)
We speelden voorstellingen in Vlaanderen en ondermeer in Berlijn.
Tango werd door Frans Buyens bewerkt tot een langspeelfilm "tango tango". Opnames in mei, juni 1993 en première in januari '94.
In 1995 werd deze productie hernomen als "Tango '95" met een uigebreide cast. Tango speelde in Vlaanderen en in Nederland, Duitsland en Slowakije.
"Erik Wouters grijpt de doodsthematiek aan om ambivalente gevoelens los te weken. Aan inlevingsvermogen ontbreekt het de spelers allerminst, want zij worden in de gelegenheid gesteld eens ferm uit de bol te gaan en hun wensdromen, ten minste op het podium, voor werkelijk te nemen."
"Huiscomponist Flor Verschueren componeerde voor twee piano's nieuwe tangomuziek. Die is samen met de uitgekiende belichting, sterk sfeerbepalend. Bovenal is "tango" een kleurrijke voorstelling vol onverwachte wendingen, waarin niet rechtlijnig, maar verbeeldingrijk wordt gedacht.
"Soms krijg je, ook al door de tangomuziek waarop de hele voorstelling drijft, de indruk dat een vorm van Latijns-Amerikaans surrealisme niet ver weg is. Een lijk verdwijnt uit de kist; op een ander moment gaat de kist open en komt een bruid in het wit eruit te voorschijn. In bij momenten erg mooie beelden trekt een stoet van verlangens voorbij."
