'In een groot en donker bos, dicht bij de stad Grimmelon, woonde eens een gnokkel.'
Zijn blauwe pels glom van gezondheid en als hij op zijn ene poot door het bos dartelde, wuifden alle dieren hem na.'
'Omdat de geleerden hem in het groot woordenboek der Nederlandse taal geen plaatsje gunden tussen gnoe en gnoom, denken de meeste mensen dat hij niet bestaat. Maar zij dwalen.'
De Rattenvanger zegt:
'Hij bestaat. Hij is gelukkig.'
An De Donder regisseert en vertelt het verhaal van 'De Blauwe Gnokkel' van Fernand Auwera en 'De Rattenvanger van Hamelen'. Een koor van twaalf spelers ondersteunt de vertelling. Een tweeluik over de zoektocht naar een identiteit, naar een plaats in de wereld.
'2 Sproken' speelde 47 keer in 1999 en 22 keer in 2000.
8.500 toeschouwers, jong en oud, genoten van deze voorstelling.
Scenario, muziek en regie: An De Donder
Licht: Eric Decort
muziek: Marc Bryssinck
Fotografie: David De Smet
Cast:
Martine Derey
Agnes Fleerackers
Heidi Hendrickx
Luc Loots
Erna Roefs
Nancy Schellekens (blauwe gnokkel)
Els Van Gils
Nadine Van Miert
Rik Van Raak
Kristien Van Roy
Marc Wagemans
An De Donder (verteller/Rattenvanger)
"Uitgedost in zachtkleurige kleding en met hun geluidsspeeltjes roepen de spelers een sprookjeswereld op. An DeDonder en Stap maken er echter geen stroperig gedoe van. Hun spel en vertelling zijn een expressieve verbeelding van archetypische gevoelens en situaties. Het sprookje krijgt een suggestieve kracht die nog versterkt wordt door de abstract-figuratieve projecties op de achterwand en het speelvlak. 'Twee Sproken' is een frisse, expressieve productie, charmant en bijwijlen ontroerend."
"In beide sprookjes staat een outsider centraal. Beide sprookjes houden een pleidooi voor dat soort mensen dat aan de rand van de maatschappij staat, waar iedereen op spuwt. En wel omdat men het vreemde bij voorbaat automatisch uitsluit. Met mentaal gehandicapte acteurs wordt deze thematiek alleen maar versterkt. An de Donder vertelt de rode draad van het verhaal. De 11 Stap-acteurs werken grandioos af, stuk voor stuk naar eigen kunnen en met een gedrevenheid en naturel die de grootste criticaster inpalmt. Naar 2 sproken moet je gaan kijken. Voor die lach, voor die traan. Maar vooral voor het gevoel waarmee je buiten stapt. Ontroerd, blij, een beetje van je melk."
