newsletter-logo
newsletter-close

Antigone 1991

  • previous production
  • next production

"Een kunstenaar heeft over zijn kunstwerk niet meer te vertellen dan een plant over tuinbouw"

- Jeun Cocteau

Zoals Antigone worden de STAP-acteurs zich bewust van eigen persoonlijkheid, eigen drijfveren. En evenals Kreoon hebben wij het daar moeilijk mee. Een confrontatie: in denken en in de vorm.

Tegenover het theater, staat de werkelijkheid. Net zoals bij Sophocles.


Amsterdam, 3 januari '90.

Drie voorstellingen gespeeld, nu met de bus naar huis.

Iedereen is moe.

Haimoon en Antigone zitten 'straf te vrijen' in de bus.

Het wordt gênant.

Ik zeg: "Kom jij maar naast mij zitten, ik wil met je praten" 

Haimoon zegt: "Ik wil wat ik wil, ik ben vijfentwintig jaar"

tijdlijn

Première in het najaar van 1991 gevolgd door een toernee in Vlaanderen, Nederland en Berlijn tot februari 1992. 

credits

Regie: Erik Wouters

Muziek: Flor Verschueren, Marc Bryssinck

Licht: Eric Decort

Kostuums: Ann Huybens

Poppen: Karel Van Ransbeeck

Fotografie: Kris Kuypers

Cast:

Liesbeth Bertels

Luc De Jongh (Kreoon)

Erik Dekeyser

Martine Derey

Agnes Fleerackers

Kris Hufkens (Haimoon)

Erna Roefs

Nancy Schellekens

Bert Van Elst

Nadine Van Miert (Antigone)

Rik Van Raak

Kristien Van Roy (Ismene)

Carine Verschueren

Peggy Vermeulen (bugel)

Chris Eysermans (bugel)

Dimka Vanderhaeghen (bugel)

Inge Kerkhove (tenortuba)

Annick Verboven (tenortuba)

in de pers

GvA 02/91 1991

"Voor het eerst vertellen de Stap-acteurs, gehuld in uitgekiend rood geschakeerde kostuums, een duidelijk gestructureerd verhaal. Geholpen door geslaagde vondsten als het gebruik van poppen en vier vrouwelijke hofmuzikanten op scène schittert Stap in deze Griekse tragedie."

Knack 02/91 1991

"De spelers zijn zich bewust geworden van een nieuw scènegedrag. Kordater, aggresiever zelfs in het vertolken van hun rol. Want nu spelen ze personages die een naam hebben. Rood is de overwegende kleur in een produktie, die trouwens heel wat symboliek bevat, vooral omtrent het bewustwordingsproces dat zich in Antigone voltrekt. Er wordt nauwelijks gesproken, al is de interaktie zeer groot. Veel gevoelens worden gesuggereerd in mimiek en spaarzame, tere gebaren."