Eerst moet je je geheugen verliezen, al is het maar bij stukjes en beetjes, om te beseffen dat geheugen ons leven bepaalt. Leven zonder geheugen is geen leven ...
Ons geheugen geeft ons verbanden, is onze rede, ons gevoel, zelfs ons handelen.
Zonder geheugen zijn wij niets...
Ik kan alleen maar wachten op de totale amnesie, de enige die een geheel leven kan uitwissen, zoals bij mijn moeder gebeurde...
(Luis Bunuel)
Terug kinds, altijd kind,
Mank en onbehouwen benoemen ze de link tussen dementerenden en mensen met een mentale beperking. Vanuit een aantal ontmoetingen met Alzheimerpatiënten begonnen de Stapspelers te improviseren rond herinneringen en vooral rond het vergeten ervan.
De angst, de verwarring, de onmacht waarmee je zelf toeschouwer wordt van je eigen verval.
Tot alleen nog maar een ruïne overeind blijft, waardoor langs vele gaten en kieren, alle begrippen, gevoelens en handelingen op een hoopje gewaaid worden.
En ook dat laatste hoopje verdwijnt.
...dat bij dementie, hoe zwaar ook de organische schade en desintegratie, de mogelijkheid van herintegratie door kunst onverminderd blijft bestaan, door gemeenschap, door het aanraken.
Deze mogelijkheid kan onaangetast blijven, zelfs wanneer de neurologische verwoesting van de menselijke geest aanvankelijk hopeloos blijft.
(Oliver Sacks)
Een onderwerp dat zich opdringt vanuit de eigenheid van de spelers van Theater Stap. En met die eigenheid wordt het toch een voorstelling die bruist en vol leven zit.
Waarin veel gedanst wordt en gezongen.
Waar de kleinst denkbare handeling zich voltrekt met een overrompelende intensiteit.
Waardoor de schoonheid en de troost hun centrale plek krijgen.
tijdlijn
Brilleman ging in première op 6 september 2012 in onze eigen zaal en speelde dat jaar nog 10 keer in Vlaanderen. Op 21 september was Brilleman te gast op het Festival Grenzelos Kultur (vol 14) in Mainz (D).
Brilleman werd hernomen in 2013 en 2014 met 16 voorstellingen in Vlaanderen en was nog te gast op het Open Ohr Festival in Mainz (D), in Graz (AU) en in Schwäbisch Hall (D).
credits
Concept en regie: Marc Bryssinck
Choreografie: Joke Laureyns
Scenografie en Licht: Steven Brys
Kostuums: Mieja Hollevoet
Spel:
Liesbeth De Hertogh
Ann Dockx
Peter Janssens
Pieter Lavrijssen
Katrien Lingier
Annelies Mertens
Jelle Palmaerts
Nancy Schellekens
Leen Teunkens
Jason Van Laere
Peter Vanlommel
Marc Wagemans
in de pers
Verstilde (mentale) bewegingen
Theatermaggezien
2012
De associatieve trage bewegingen verstillen, bevriezen, en glijden dan over in een nieuw beeld of een nieuwe beweging, zoals ook de hersenen langzamer en onvollediger werken. De gezichten vervagen, verdwijnen onder de kleilaag. Zoals beelden, indrukken, herinneringen tanen. Zoals de mens uit klei gemaakt is, zo keert hij terug tot klei. Met een beetje geluk resteert er voor later een buste.
Brilleman wordt gekenmerkt door een bevreemdend en intrigerend mooi repetitief minimalisme in bewegende en verstilde beelden. Zoals we dat van Theater Stap gewoon zijn en graag zien. (Tuur Devens)